Bezokolicznik zależny z „zu” w zdaniach –
W języku niemieckim wyróżniamy dwa rodzaje bezokoliczników: zależny i prosty.
Bezokolicznik zależny – z „zu” stosujemy, kiedy czasownik w zdaniu głównym odnosi się do czasownika w zdaniu pobocznym: Ich versuche, früher zu kommen.
Bezokolicznik prosty – bez „zu” stosujemy:
- po czasownikach modalnych (müssen, können)
- po czasownikach bleiben, lassen, werden
- po czasownikach zmysłu (hören, sehen, fühlen)
- po czasownikach ruchu (fahren, gehen, kommen)