Bezokolicznik zależny z „zu” w zdaniach

W języku niemieckim wyróżniamy dwa rodzaje bezokoliczników: zależny i prosty.

Bezokolicznik zależny –⁠ z „zu” stosujemy, kiedy czasownik w zdaniu głównym odnosi się do czasownika w zdaniu pobocznym: Ich versuche, früher zu kommen.

Bezokolicznik prosty –⁠⁠ bez „zu” stosujemy:

• po czasownikach modalnych (müssen, können)
• po czasownikach bleiben, lassen, werden
• po czasownikach zmysłu (hören, sehen, fühlen)
• po czasownikach ruchu (fahren, gehen, kommen)